Stres i jego stresory

Stres i jego stresory

1. Czym jest stres
- Układ współczulny i przywspółczulny
- Negatywny wpływ działania stresu
- Stan równowagi psychosomatycznej

2. Rodzaje stresu
- Nieświadomy i świadomy
- Stresory fizyczne, emocjonalne i mentalne.

3. Bezstresowe życie?
- To gdzie znajduje się nasza równowaga?
- Człowiek i jego reakcja na stresor
- Stresory materialne i niematerialne
- Obraz naszego życia i ścieżka, którą kroczymy
- Przypowieść
- Jak możemy sobie pomóc?

4. Jednostka i jej pierwsze doświadczenia ze stresem
- Nasze narodziny i pierwsze stresy
- Bezstresowe wychowanie
- Kobieta, a ciąża


1. Czym jest stres

Układ współczulny i przywspółczulny

Stres jest to zaburzenie równowagi na rzecz układu współczulnego, który odpowiada za pobudzanie organizmu, reakcja na dany bodziec w formie „działaj bądź uciekaj” - związany z mechanizmami atawistycznymi odziedziczonymi od naszych przodków. Wydzielane są substancje chemiczne i energetyczne. Neurotransmitery układu we włóknach przedzwojowych którymi jest acetylocholina, która działa na receptory nikotynowe. W odpowiedzi włókna za zwojowe wydzielają noradrenalinę, a przy długotrwałym działaniu także adrenalinę, które z kolei działają na receptor adrenergiczny. Produkowane w części rdzeniowej nadnerczy oraz w miejscu sinawym, zwykle razem z adrenaliną. Wytwarzany jest także kortyzol przez warstwę pasmowatą kory nadnerczy, który jest naturalnym hormonem steroidowym, na równi z adrenaliną. Organizm pod wpływem tych substancji jest bardzo pobudzony.

Układ przywspółczulny związany jest z regeneracją naszego organizmu, spokojem, skuteczności trawienia. W uproszczeniu działa antagonistycznie do układu współczulnego.
Włókna nerwowe wychodzą z pnia mózgu, których większość przebiega wspólnie z nerwem błędnym, dochodząc do płuc, serca, żołądka, jelit, wątroby itp.
Dlatego tak ważna jest nauka świadomego oddychania. Mająca na celu wpłynięcie na jakość doświadczenia. Podobnie jak w układzie współczulnym, występują zwoje, leżące w pobliżu unerwianych narządów lub w samych narządach oraz sploty (np. splot sercowy, płucny), jednak w przeciwieństwie do współczulnego nie reaguje jako całość, lecz aktywizuje tylko te funkcje, które są niezbędne w danym czasie. Neurotransmiterem układu jest wyłącznie acetylocholina pobudzająca receptory muskarynowe i nikotynowe.

Podobnie jak ACTH, kortyzol charakteryzuje się dobowym rytmem wydzielania, na skutek czego jego stężenie w surowicy krwi jest najwyższe w godzinach rannych (150–700 nmol/l o godzinie 08:00), zaś najniższe w późnych godzinach wieczornych (30–120 nmol/l o godzinie 00:00).


Te dwie funkcje związane są głównie ze stanem aktywnego bądź pasywnego działania przyjmują formę świadomą bądź nieświadomą. W zależności na jakim poziomie działamy naszą świadomością. Oczywiście chodzi o zrozumienie funkcji naszego ciała, dostosowanie się, a jeżeli istnieje możliwość wpłynięcie na daną funkcję. Czyli trzeba rozróżnić pobudzenie pozytywne i negatywne, a także pasywność pozytywna, a także negatywna. Doprowadzanie swojego ciała i mózgu przy pomocy naszego świadomego bądź nieświadomego ja (umysłu) wchodzimy w skrajności, które powoduje duże zmiany fizjologiczne w ontogenezie.
 
Negatywny wpływ działania stresu

Przy długotrwałym działaniu organizmu na rzecz układu współczulnego. Skutkuje to przestawieniem się organizmu na rzecz działania, pobudzenia, eksploatacji. Natomiast reakcje układu przywspółczulnego są zmniejszone. Długotrwały stres, przyczynia się do przeciążenia organizmu na poziomie fizycznym i psychicznym. Może doprowadzić do rozwoju chorób na poziomie nieświadomym, a także podświadomym, a nawet do śmierci, samobójstwa czy formę ataku na określony stresor(osobę, instytucje, grupę).
Określone choroby przekazywane są za pomocą naszego DNA, które mogą lecz nie muszą się uaktywnić. Mogą nawet w wieku kiedy będziemy mieli 50 czy 80 lat. Wszystko to zależy od naszej świadomości i co z tym zrobimy. Przykładowo Stephen Hawking pomimo ograniczeń dalej realizuje się i robi to co kocha. Pomimo tych ograniczeń, które posiadasz wiedz, że dopóty dopóki masz swój umysł. Możesz robić z nim co tylko Ci się podoba. Duszy nikt nie jest w stanie Ci zabrać.

Należy jednak pamiętać, że stres będzie nas dotykał w takiej czy innej formie. Chodzi tu najbardziej o reakcje na niego. I to jak go kontrolujemy i sobie z nim radzimy. Ponieważ stres związany jest z naszym rozwojem. I często tak jest, że różne sytuacje zmuszają nas do myślenia i to tylko od nas zależy co z nim zrobimy. Lepiej nauczyć siebie jak sobie z nim radzić i go kontrolować niż być zdanym na to co nam los przyniesie. Z życiem jesteśmy w nieustannym dialogu to tylko od nas zależy jak go chcemy prowadzić.


Stan równowagi psychosomatycznej

Spokój osiągany nieświadomie bądź świadomie - czyli nasz punkt równowagi, którego charakteryzuje spokój fizyczny, emocjonalny, a także mentalny. Jest to stan równowagi psychofizycznej w tu i teraz.

2. Rodzaje stresu

  1. nieświadomy, którego nie rozumiemy ale postrzegamy (obserwator);
  2. świadomy, który postrzegamy, a także rozumiemy (interpretator);
    Stresory bodźce stresowe czyli wywołujące negatywne emocje – skojarzenia, bądź pozytywne uczucia o charakterze nie wiedzy przed tym co może nastąpić, które też przyjmują formę stresorów ale tych pozytywnych skłaniających nas do rozwoju na wszystkich trzech poziomach. Związane są z przeszłością lub rzutowaniem naszej uwagi w nieznaną przyszłość.
    Stresory fizyczne, emocjonalne i mentalne
    Podzielone na trzy główne grupy. Fizyczne związane z naszym ciałem; emocjonalne – emocje te które odczuwamy w negatywnych sytuacjach i uczucia, które odczuwamy w pozytywnych sytuacjach; mentalne – niższe związane z naszym fałszywym ego przyjmujące formę negatywną i wyższe związane z ego właściwym przyjmujące formę pozytywną.
    A) Fizyczne
    Funkcja naszego ciała fizycznego i zmysłów. Czyli działanie naszego instynktu, funkcji wrodzonych i aspektów poznawczych związanych z odbieraniem bodźców.
    • smakowe, np. alergia na orzechy, czy ogórek itp.
    • węchowe, np. alergia na skoszoną trawę – zakodowany w przeszłości stresor związany z wyładowaniem się rodzica na dziecku, skojarzony z daną sytuacją wyparty do nieświadomości, nierozwiązany problem.
    • czuciowe dotykowe, np. zimno, gorąco; pogryzienie przez psa; w skrajnych przypadkach próba gwałtu; paniczny strach związany z dotykiem wywołujący negatywne skojarzenia.
    • wzrokowe, np. dany obraz kojarzy się z negatywną sytuacją z przeszłości, wystarczy aby wywołać stresora.
    • słuchowe, np. piskliwe dźwięki, które są związane z pozostałościami atawistycznymi.
    • rozwój ciała jego struktury mięśniowej – skutkuje kontrolowanym stresem ustroju, mając na celu osiągnięcie siły mięśniowej,
    • odchudzanie mające na celu zmniejszenie wagi,
    • zmiana diety ze względy na powody zdrowotne czy ideologiczne,
    • nauka świadomego oddychania, które na początku powoduje duże napięcia w organizmie, a świadomie rozwijana i kontrolowana pomaga znacząco w wyciszaniu się i opanowaniu emocji.
    • uzależnienie: fizyczne od narkotyków, alkoholu – forma ucieczki od rzeczywistości, problemów.
    • uzależnienie od używek typu: papierosów, gum, kawy – mające na celu stymulowanie stref erogennych.
    • otyłość przyjmowanie zbyt dużej ilości pokarmu w celu stłumienia emocji.
    • kompensacja utraconej zdolności psychoruchowej,
    • urazy, skręcenia, zwichnięcia, bóle, przykurcze, nadwerężenia mięśni i ścięgien.
    • choroby,
    • zaburzenie cyklu spania,
    • atak fizyczny, np. gdzie dochodzi do konfrontacji,
    • pragnienia, np. seksualne, dobrobytu itp.

    Oczywiście wskazane powyżej przykłady służą zobrazowaniu nam jak nasz mózg jest złożony w funkcjonowaniu i poziomach problemów z tym związanych. To jest tylko zaprezentowany poziom bodźców fizycznych. Idąc dalej dostrzeżemy dlaczego ludzie są tacy skomplikowani, a także przenikliwość poziomów fizycznego, emocjonalnego, a także mentalnego.

    B) Emocjonalne
    Główne emocje to strach, gniew, smutek, chciwość, wstyd. Uczucia to radość, lubienie, miłość, ekscytacja, pewność siebie, wiara.
    • emocje:
      • strach, np. przed nieznanym; powtórzeniem błędu; przed oprawcą,
      • gniew, np. inaczej reakcja obronna organizmu, gdzie najlepszą obroną jest atak, więc dana osoba czy grupa atakuje ponieważ nie umie inaczej sobie poradzić z danym problemem,
      • smutek, np. związany z utratą kogoś lub czegoś,
      • żal, uraz np. do osoby lub przedmiotu poprzez nie spełnienie danych oczekiwań.
      • rozpacz, np. głębsza forma smutku związana z utratą miłości życia,
      • chciwość, np. wrażenie w którym ten ktoś lub to coś sprawi, że zawsze już będziemy szczęśliwi,
      • poczucie winy, np. że można to było zrobić inaczej,
      • niższe ego, np. człowiek stawia siebie w centrum i wszystko i wszyscy którzy sądzą inaczej doprowadzają do agresji daną osobę,
      • wstyd, np. związana z robieniem czegoś -czego uważasz, że nie powinieneś robić, brak akceptacji i zrozumienia,
      • atak emocjonalny. np. wampiry emocjonalne karmiące się naszym negatywnym stanem umysłu,
      • pragnienia emocjonalne, np. tęsknota za czymś lub za kimś,
      • nieprzyjemność, np. dana osoba lub rzecz jest nieprzyjemna,
      • nielubienie, np. kogoś lub czegoś sprawiające nieprzyjemność,
      • zazdrość, np. ktoś coś ma co i ta osoba by też chciała,
    • uczucia:
      • ekscytacja, np. przed wykonaniem czegoś nowego
      • trema, np. związana z egzaminem
      • radość, np. spotkanie po latach; z tego co nam sprawia dużą radość
      • przyjemność, np. rozmowa z daną osobą, bądź oglądanie filmu, czytanie książki,
      • lubienie, np. kogoś, czegoś, dyscypliny sportowej, hobby,
      • miłość, np. do samego siebie; do kogoś; do przedmiotu; do idei,
      • wyższe ego np. działanie na rzecz innych ludzi, które czasem może przyjąć bardzo ciężki wymiar ze względu na złożoność problemów, czyli nadal nie ma tu bezinteresowności,
      • pewność siebie np. wiesz co robisz i to robisz bez zbędnego wahania,
      • wiara, np. rozumienie czegoś bez potwierdzenia tego logicznym myśleniem,
    C) Mentalne
    Funkcje związane z logicznym myśleniem, intuicją, myślokształtami w formie symboli. Czyli obserwowanie i wyciąganie wniosków, który może mieć przejaw doświadczania i badania na różnych dziedzinach życia związanego z fizyką klasyczną, a także z fizyką kwantową.

    • niższe:
      • frustracja, np. nie możność wykonania czegoś ze względu na ograniczenia zewnętrzne bądź wewnętrzne, ekonomiczne, fizyczne, emocjonalne...
      • niepewność, np. stan w którym nie wiesz czy zamknąłeś samochód czy nie,
      • zazdrość, np. strach przed utratą kogoś, czegoś lub brak tego co ma mój sąsiad,
      • lęk, np. przed wypowiedzeniem swoich myśli, pomysłów, idei, koncepcji,
      • irytacja, np. dana osoba Cię wkurza samym byciem, ziewaniem, chrapaniem, oddychaniem, pierdnięciem,
      • tchórzostwo, np. czyli forma strachu związana z niewiadomą skutków naszego działania,
      • kłamstwo, np. strach przed tym, że świat może nas źle odebrać związany z jakąś sytuacją, utratą kogoś lub czegoś,
      • nadzieje, np. że coś lub ktoś będzie się działo po naszej myśli według naszych oczekiwań,
      • złudzenie, np. niby wszystko jest w porządku forma samookłamywania się,
      • hojność, np. dzielenie się dobrami ale z niedostrzegalną intencją związana z oczekiwaniami; ma konotacje pozytywne i negatywne,
      • atak na poziomie intelektualnym, np. skierowany przez kogoś lub daną grupę w stosunku do danej osoby związany ze światopoglądem, koncepcjami, konfrontacja danej wiedzy,
      • osobowość, np. rozwój w danej dziedzinie tylko dla materialnych korzyści,
      • obwinianie, np. przenoszenie swoich problemów na świat czy boga,
      • poczucie niższości, np. ktoś zaszczepił w tobie, że jesteś nic nie wart, zazwyczaj zrobiła to ta osoba, która nie akceptowała siebie, a dokonała przeniesienia, a teraz może to być wywoływane poprzez zwykłe zwrócenie uwagi, że coś źle robisz,
      • arogancja, np. jest to pewność siebie związana z lekceważeniem innych,
    • wyższe:
      • logiczne myślenie, np. badanie jakiejś idei,
      • interpretacja, np. zrozumienie czegoś lub kogoś, a także tego co się dzieje,
      • komentowanie, np. czyli rozmyślanie nad tym co się dzieje lub co się doświadcza,
      • sumienie, np. sygnały wysyłane przez nasz rozum, ego, wewnętrznego rodzica, nadświadomość, intuicji, boga dotyczące rozróżnienia między tym co jest dobre, a co złe; kac moralny itp.
      • odwaga, np. działanie czy tworzenie nowej rzeczy czy idei,
      • współczucie, np. dla cierpiących i odczuwanie ich bólu,
      • prawda, np. szczerość mająca na celu życia w zgodzie z sobą, a także innymi ludźmi.
      • odpowiedzialność, np. zdolność ponoszenia konsekwencji pomimo wykonania błędu.
      • akceptacja, np. zrozumienie wszystkich zależności i akceptacja świadoma bądź intuicyjna.
      • pokój, np. równowaga związana z jakąś koncepcją, działaniem czy ludźmi,
      • tolerancja, np. zdolność umiejętnej akceptacji osoby bądź grupy pomimo dostrzegania wielu wad. Umiejętne stawianie granic, które pomogą danej osobie bądź grupie. A nie sytuacja w której człowiek tolerancyjny przekroczy ją i sprowadzi więcej na siebie kłopotów niż byłby w stanie unieść. Doprowadzając do zatrzymania rozwoju obu stron.
      • ciekawość, np. rzeczy bądź idei, myślo-kształtów,
      • otwartość, np. otwartość umysłu na inne nowe pomysły, koncepcje, rzeczy, technologiczne nowinki, kultury, kuchnie, religie. Zdolność do dostrzeżenia różnic, a także umiejętność wprowadzania pozytywnych konotacji. Mając na celu podniesienie świadomości swojej, a także innych ludzi.
      • myślenie, np. zdolność logicznego myślenia i wyciągania wniosków związanych z przeszłością, teraźniejszością, a także przyszłością, pomimo czynników ograniczających wewnętrznych i zewnętrznych.
      • kreatywność, np. tworzenie nowych idei, koncepcji, wynalazków, twórczości artystycznej, znajdywanie wyjścia pomimo ograniczeń.
      • medytacja, np. pasywna bądź aktywna, pasywno-aktywna, związana z zaangażowaniem naszego umysłu i intuicji nad daną cechą, wartością, zmianą, koncepcją.
      • kontemplacja, np. stan rozmyślania i ostatecznego zrozumienia wyrażonego w jednym symbolu.
      • transcendencja, np. zadanie sobie trudu mając na celu odnalezienie wyższych duchowych wartości.
      • bezinteresowność, np. dzielenie się dobrami materialnymi bądź niematerialnymi bez oczekiwań,
      • intuicja, np. zdolność rozumienia rzeczy i koncepcji bez udziału logicznego umysłu,
      • miłość, charakteryzująca się zrozumieniem prawdziwej natury ludzi, co cechuje miłość, która kierowana jest np. do ludzi, rodziny, rodziców, braci, sióstr, przyjaciół i oczywiście twojej towarzyszki z którą postanowiliście iść przez życie,

Te wszystkie przykłady, które podałem mają na celu zobrazowanie ilości sytuacji czyli bodźców (stresorów), które mogą wywołać w nas w zależności od problemu reakcje stresową. Jak sami widzimy jest tego dużo i to jest dopiero początek góry lodwej. Złożoność naszego umysłu jest ogromna. Jednak skupiając się na małych fragmentach mamy możliwość szerszego spojrzenia na cały ten obraz. Dokładając różnice środowiskowe, kulturowe, światopoglądowe, polityczne, stopnia rozwoju samoświadomości, ukrytych w nieświadomości nieaktywnych części DNA. Mamy obraz naszego świata, który wydaje się dość skomplikowany, obrzydliwy, a zarazem piękny i doskonały.
Mam nadzieje, że mniej więcej zobrazowałem o co mi chodzi.



3. Bezstresowe życie?

To gdzie znajduje się nasza równowaga?

Stan obojętności związany jest z ignorowaniem stresorów fizycznych, emocjonalnych czyli emocji może przybrać charakter nieświadomy bądź świadomy. Stłumienie emocji do nieświadomości bądź mając na celu potem świadome ich rozładowanie.

Stan spokoju związany jest z świadomym byciem w tu i teraz. Mając na celu świadome zaangażowanie się naszej woli w celu wyrobienia w sobie odporności na stresory, w twórczym ich wyrażaniu. Z pomocą kontroli własnego umysłu i ukierunkowania naszej uwagi na określony tor.



Człowiek i jego reakcja na stresor

Wszelki wysiłek czy to fizyczny lub umysłowy związany jest z działaniem. Czyli pracą, wszelkie działanie z czasem staje się automatyczne, a wszelkie jej zaburzenie rodzi stres. Dlatego ludzie boją się zmian. Ponieważ jak to mówią „lepsze znane piekło niż nieznane niebo”. Ponieważ wszyscy z natury jesteśmy leniwi, dążymy wyłącznie do przyjemności czy to fizycznych, emocjonalnych czy mentalnych. Więc staramy się unikać stresu i chodzić utartymi szlakami. Natomiast wszelka zmiana czy to na poziomie fizycznym np. ćwiczenia fizyczne wywołują kontrolowany stres, który ma właściwości korzystne dla naszego organizmu. Konfrontowanie się z problemami emocjonalnymi i zrozumienie ich, związana jest z pracą umysłową czyli znowu ze stresem. Konfrontowanie się z nowymi koncepcjami w zależności od środowiska i kultury wiąże się z atakiem ze strony osób bądź grup, czy to naukowców, korporacji itp. Zadając nieodpowiednie pytania przysparzasz im stresu, a ludzie przyzwyczajeni do wygód nie lubią zmian. Nikt nie będzie chciał w życiu zaczynać od nowa. Niestety życie rozdaje różne karty i to tylko od nas zależy co z nimi zrobimy i jak na nie zareagujemy. Dlatego jak sami widzimy ludzie chwytają się różnych form manipulacji i gier. Po to tylko aby utrzymać status quo.



Stresor może przybrać formę nieświadomą, a także świadomą. Powyżej wykres ma na celu zobrazowanie nam reakcji i funkcjonowania w życiu pojedynczego stresora.

Stresory materialne i niematerialne; świadome i nieświadome

Wprowadzam ten podział ze względu na kierowanie naszej uwagi czy to świadomie lub nieświadomie. Na zewnątrz – na materialne sprawy, do wewnątrz – do niematerialnych spraw.

Materialne: stresory fizyczne; emocjonalne związane z emocjami; mentalne niższe. Nasza świadomość skupiona jest głównie na zewnątrz. W stosunku do tego jak będzie nas świat zewnętrzny postrzegał. Ścieżka strachu.
Niematerialne: stresory emocjonalne czyli uczuciowe; mentalne wyższe. Nasza samoświadomość skierowana jest na rozwijanie naszego wewnętrznego potencjału. Ścieżka pokoju i miłości.


Znajdująca się powyżej tabelka obrazuje reagowanie naszej uwagi na stresor świadomy lub nieświadomy. To samo obrazuje wywołanie stresora gdy rozwijamy się w którymś z planów czy to fizycznym, emocjonalnym, a także mentalnym.



Obraz naszego życia i ścieżka, którą kroczymy

Ścieżka strachu bądź ścieżka miłości. Tu polecam Eric Berne - „W co graja ludzie”, a także twórczość Wojciecha Eichelbergera. Czyli wszystko to co związane jest z naszymi archetypami i jak one ukryte są w naszej nieświadomości czy podświadomości.

Do ścieżki miłości czyli pokoju przypomina mi się książka Dana Millmana „Droga miłującego pokój wojownika” polecam wszystkie jego książki. Niestety nie wszystkie są po polsku. Drugą dobrą książką jest także Don Miguel Ruiz - Ścieżka Miłości


Przypowieść

Indianin Cherokee podczas spędzania czasu ze swoimi wnuki przy ognisku opowiedział im historię o wilkach.
Dziadek: Żyją sobie dwa wilki, które toczą straszliwą walkę. Jeden jest pełen strachu, złości, zazdrości, smutku, żalu, chciwości, arogancji, użalania się nad samym sobą, którego cechuje poczucie winy, urazy do wszystkich innych, ma duże poczucie niższości, kłamie, odnosi się pychą.
Drugi jest pełen spokoju, odwagi, wiary, radości, nadziei, współczucia, zrozumienia, prawdy, bezinteresowności i miłości.
Dzieci: Dziadku dziadku, a który ten wilk w końcu wygrał?
Dziadek: Ten którego bardziej karmisz, taka sama walka odbywa się wewnątrz was i każdej innej osoby.
Zdumione dzieci spojrzały z powrotem w ogień w zastanowieniu nad tym co im dziadek powiedział.

Jak możemy sobie pomóc?

Jak już zdążyłeś zauważyć chodzi tu o odnalezienie wewnętrznego spokoju, który umożliwi Ci dalszą eksplorację i pracę nad samym sobą w określonym kierunku. Zebrana negatywna energia warta jest konstruktywnego uwolnienia. Czy człowiek zrobi to sam. Czy z pomocą przyjdą mu sny w których rozładuje napięcie czy to nieświadomie lub świadomie.

Rozładowanie energii fizycznej, emocjonalnej czy mentalnej. Rozwijanie inteligencji emocjonalnej a także inteligencji intelektualnej czyli naszej mentalności. Uświadamianie sobie i praca nad konkretnymi stresorami związana jest z uwalnianiem się od nieświadomego wpływu konkretnego stresora.

O zjawisku aktywacji nieświadomych programów przez bodźce zewnętrzne występujących w różnych etapach naszego życia zajmowała się Olga Kharitidi z wykształcenia Psychiatra w książkach „Entering the Circle (1997)” i „The Master of Lucid Dreams (2003)”.

Poniżej prezentuje przykładowe formy pomocy, które rozwinę w dalszym trybie.
Polecam oczywiście masaż - wszelakie jego rodzaje.
Aktywność fizyczna w formie sportu, tańca, jogi, tai-chi, sztuk walki, spaceru, jazdy rowerem, ćwiczeń w domu.
Sztuka świadomego oddychania. Ponieważ oddech wpływa na ciało i umysł. Tak umysł i ciało wpływa na to jak oddychamy.
Oglądanie filmów tak aby ukoić nasze emocje, intelekt.
Czytanie poprzez łączenie różnych informacji, koncepcji w celu zrozumienia wybranego przez nas problemu.
Pisanie dla naszej kreatywności pogłębienia zdolności funkcji mentalnych.
Malowanie, rysowanie twórcze wyrażanie siebie.
Muzykoterapia.
Koloroterapia.


4. Jednostka i jej pierwsze doświadczenia ze stresem

Nasze narodziny i pierwsze stresy

Stres towarzyszy nam od samych narodzin, a także podczas rozwoju embrionalnego w zależności od ilości dostarczonych bodźców, które doświadcza matka.
Chciałbym zwrócić w pierwszej kolejności naszą uwagę na stan równowagi bez stresu. Załóżmy, że jako przyszli rodzice dziecka dostarczamy odpowiednich warunków.
Pytanie można od razu sobie postawić. Więc jakie to są warunki, które pomagają w rozwoju naszego przyszłego dziecka?
Jako płód mieliśmy dostarczone wszelkie warunki do rozwoju naszego embrionu. Dostarczona była odpowiednia ilość wody, tlenu, jedzenia, ciepła i schronienia, a także odpowiednia ilość bodźców uczuciowych i mentalnych dostarczonych przez naszą wspaniałą mamę, a także tatę, które tworzą spokój wewnętrzny.
Oczywiście nie ma idealnego środowiska bez stresu. Dlatego załóżmy, że to jest nasz punkt odniesienia, w którym występuje bardzo mała ilość stresu. Oczywiście w większej bądź mniejszej ilości dostarczamy stresorów (bodźców zewnętrznych bądź wewnętrznych).
Forma narodzin może być różna, jednak w takiej czy nie innej zależności występuje podczas porodu największy stres jakiego dziecko nigdy nie znało.

Po raz pierwszy w życiu jako niemowlę zaczynamy odczuwać nieświadome stresory związane z ciałem fizycznym czyli zimno, gorąco, brak pokarmu, pierwszy samodzielny wdech, uczucie smaku, odczucie zapachu, odczuwalny pierwszy ból fizyczny; emocjonalny brak miłości; mentalnie brak uwagi.

Nie muszę chyba bardziej tego rozwijać, że nie dostarczając bodźców fizycznych przyszłe dziecko nie będzie się prawidłowo rozwijać, a nawet może dojść do śmierci. W sytuacji, w której nie dostarczamy dziecku odpowiedniej ilości czułości i miłości czuje się odrzucone, nie kochane. Przez co także zaburza rozwój psychosomatyczny przyszłego dziecka. W skrajnym przypadku może doprowadzić do śmierci. Dlatego dzieci, które zostały odrzucone przez obojga rodziców w ich życiu rozwojowym tak ważne jest dostarczenie bodźców uczuciowych tak aby nie wytworzyć patologicznych skrajnych zachowań emocjonalnych. Zwrócono na tą zależność w sytuacji w której pielęgniarki brały często na ręce niemowlaki, a te które nie brane były. U tej drugiej grupy dochodziło do częstych zgonów. Tak aby odczuwały, że ktoś przy nich jest i czuwa.
Skutki braku uwagi tak nazwał Spitz „stwierdził, że niemowlęta pozbawione przez dłuższy czas opieki będą stopniowo popadać w nieodwracalne otępienie i w końcu mogą ulec powikłaniom chorobowym. W rzeczy samej, stan określany przez niego jako deprywacja emocjonalna może mieć zgubny rezultat. Na bazie tych obserwacji powstało pojęcie głodu bodźców”.

Tak pokrótce przedstawiłem stres na początkowym etapie życia rozwijającego się dziecka. Gdzie uwaga skupiona jest na postrzeganie zmysłami fizycznymi. I reagowanie na różne sytuacje emocjonalnie czy uczuciowe. Dzielę strefę emocjonalną ponieważ emocje kategoryzuje do odczuć powiązanych ze stresem czyli negatywne, natomiast uczucia rozumiem jako pozytywne. Wraz z rozwojem zaczynamy reagować automatycznie do odbieranych stresorów. Przybierają z czasem formę mentalną niższą – negatywną i wyższą pozytywną. Ponieważ wszystko dla nas jest nowe, każdy rodzaj bodźca jest formą reakcji naszego organizmu na stres.


Bezstresowe wychowanie?

Więc jeżeli mówimy o bezstresowym wychowaniu… Odpowiedz sama się nasuwa. Nie ma możliwości bezstresowego wychowania! Najwyżej konstruktywnego działania i pomagania w zrozumieniu tego co w naszych umysłach się dzieje. Więc jeżeli nie wiesz jak sam ze sobą sobie poradzić. Albo jak masz żyć w stosunku z innymi ludźmi. Nie potrafisz być asertywny, a ludzie którym mówisz nie tego nie rozumieją. To albo coś z tym zrobisz albo świat zajmie się tobą.

Dlatego bardzo ważny jest rozwój inteligencji emocjonalnej. Bez tego w relacjach społecznych będziemy kalekami, a sami ze sobą nie będziemy mogli sobie poradzić, a także pomóc.

Bez rozwoju inteligencji emocjonalnej nie ma mowy o rozwoju zdolności intelektualnych. Dlatego niektórzy goście czy kobiety mając czy to 30, 40 czy 50 lat emocjonalnie są na poziomie 17 latka(i), który jest na etapie dojrzewania.


Kobieta, a ciąża

Jeżeli kobieta na podświadomym poziomie nie czuje, że chce mieć dziecko. Poprzez oddziaływanie na nią różnych stresorów w tym także bardzo dużego stresora związanego ze środowiskiem w jakim się znajduje. Może dojść do zahamowania możliwości rozwoju embrionu.
Uważam, że kobiety mające problem z zajściem w ciąże powinny zadbać o środowisko bezstresowe. Odpowiednią opiekę lekarską nie tylko na poziomie fizycznym ale i także emocjonalnym. Czyli skorzystanie z poradni psychologicznej. Ponieważ problem nie oznacza nie możność wykonania czegoś tylko „wyzwanie” czyli staranie się, działanie, akceptację zaistniałych okoliczności i twórcze podejście.
Psychologiczny aspekt jest tu czasem bardzo duży. I często ma wpływ na to jak w przyszłości nasze ciało będzie funkcjonować. Są przypadki w których rodzice adoptowali dzieciaka i coś w kobiecie lub mężczyźnie zaklikało, a mieli na początku problemy zdrowotne. Zaszła ona w ciąże, to tak jakby ten adoptowany skarb aktywował instynkt macierzyński u kobiety. Najgorsza sytuacja gdy adoptują, a potem jak ona zajdzie oddadzą to dziecko. Lub w sytuacji gdy nie ma porozumienia adoptują. Czy po prostu dziecko adoptowane trafi do nie odpowiedniej rodziny. Przez co nie będzie mogło rozwinąć swojego potencjału.




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz